Υπάρχουν!
Ίσως τους συναντάς σκορπισμένους, μα μπορείς να τους εντοπίσεις οπουδήποτε. Στο δρόμο, η άγνωστη κοπέλα που σου χαμογέλασε, αντί να νευριάσει που έπεσες πάνω της. Εκείνη η πωλήτρια που σε εξυπηρέτησε με υπομονή και ευγένεια, όχι γιατί ήταν υποχρέωσή της, αλλά γιατί αυτός είναι ο τρόπος της. Κι εκείνος ο έφηβος στο λεωφορείo, που σηκώθηκε για να παραχωρήσει τη θέση του στην έγκυο γυναίκα κι εκείνη, ηλιόλουστη κι αυτή, ανταποκρίθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο και τον ευχαρίστησε.
Ευχαριστώ… Τί όμορφη λέξη!
Δεν την τσιγκουνεύονται τα πλάσματα αυτά. Όπως δεν τσιγκουνεύονται και τα συναισθήματα. Δεν τα μοιράζουν με το στανιό. Κι αν κάνουν λάθος, αν κάποτε σε αδικήσουν, θα προσπαθήσουν να επανορθώσουν. Θα ζητήσουν έμπρακτα συγγνώμη. Συγγνώμη… κι άλλη όμορφη λέξη! Θέλει κότσια να τη ζητάς, μα πολύ περισσότερα θέλει για να επαναπροσδιορίσεις, στη συνέχεια, τις πράξεις σου. Οι άνθρωποι που φορούν τον ήλιο, συχνά έρχονται απροσδόκητα, άλλες φορές είναι ήδη εκεί, δίπλα σου, γύρω σου. Ήταν εξαρχής εκεί, πριν τους αντιληφθείς. Ξέρεις… πριν πέσουν τα μάτια σου στο βλέμμα τους. Αυτό που χαμογελά, που βγάζει φως, συμπόνια, αγάπη. Αυτό το βλέμμα, διάολε… δεν ξέρει να ψεύδεται. Δεν μπορείς να το προσποιηθείς.
Οι υπάρξεις αυτές έρχονται με τον ήλιο στα χέρια,
τον χαρίζουν απλόχερα. Δεν τον στερούνται, βλέπεις υπάρχει εντός τους κι έτσι τον δωρίζουν και σε ‘σένα. Είναι εκείνοι που χαίρονται στις χαρές σου και σε αγκαλιάζουν στοργικά στην αναποδιά. Ακόμα, γελούν με την ψυχή τους και ομοίως συγκινούνται. Δεν διαθέτουν γυάλινα, επιτηδευμένα χαμόγελα και δεν ξεστομίζουν τις λέξεις απλώς για να τις πουν. Δεν κάνουν εκπτώσεις στην καλή κουβέντα, τη λένε από καρδιάς και την εννοούν, δεν είναι, όμως κόλακες. Βλέπεις, αυτοί οι άνθρωποι μεγαλώνουν ακόμα πιο πολύ το ανάστημά τους με το να μιλούν όμορφα για τους άλλους. Δεν είναι ανταγωνιστικοί, μίζεροι ή μνησίκακοι. Μπορείς να συζητάς για ώρες μαζί τους και ο χρόνος να παγώνει. Ίσως να έχεις να τους δεις καιρό, μα ούτε κι αυτό σας εμποδίζει να ξανά συνδεθείτε. Μπορεί να τσακωθείς μαζί τους, όμως αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνεστε πως δεν κάνετε διαγωνισμό ποιος έχει δίκιο, αλλά είστε μαζί ψάχνοντας μια λύση σε αυτό που σας απασχολεί.
Οι ηλιόλουστοι άνθρωποι είναι πνεύματα ανήσυχα.
Όχι επαναστάτες χωρίς αιτία, ούτε γκρινιάρηδες. Όχι. Έχουν ανησυχίες, σκέφτονται, αποδομούν πολλά, κυρίως τον εαυτό τους κι έπειτα σιγά σιγά χτίζουν και πάλι. Δεν επαναπαύονται, δεν συμβιβάζονται. Κάποιοι είναι κοινωνικοί, επικοινωνιακοί, η ψυχή της παρέας. Άλλοι είναι πιο εσωστρεφείς, μετρούν τα λόγια τους, μα με τους σωστούς ανθρώπους, ξεδιπλώνουν το φως τους και μεταμορφώνονται. Ψάξε για περισσότερους ηλιόλουστους ανθρώπους. Υπάρχουν, σου λέω. Σκόρπιοι μα είναι εδώ. Αν τους βρεις, να τους τιμάς. Γίνε κι εσύ ένας! Αγκάλιασε τον ήλιο που σου προσέφεραν και βγες εκεί έξω να συνεχίσεις το μοίρασμα! Ο κόσμος το έχει ανάγκη.
(Στους δικούς μου ηλιόλουστους…)
