Η αρχή της επικοινωνίας
Κάθε βρέφος που έρχεται στη ζωή είναι εντελώς εξαρτημένο από τους φροντιστές του. Αυτοί σαν αρχιτέκτονες, αρχίζουν σιγά σιγά να διαμορφώνουν το μικρό πλάσμα, μέσα από την επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Στην επικοινωνία αυτή συμβάλλει βέβαια και το μωρό, αρχικά μεσω των αντανακλαστικών του και στη συνέχεια με περισσότερα ερεθίσματα που στέλνει. Έτσι από νωρίς, βλέπουμε την επίδραση των άλλων πάνω μας, μα και τη δική μας αντίστοιχα σε εκείνους. Ουσιαστικά, συμβαίνει μία αμφίδρομη ανάδραση ανάμεσα σε εμάς και τους γύρω μας.
Αλληλεπίδραση μέσω των συστημάτων
Συνήθως ερχόμαστε αρχικά σε επαφή με την οικογένεια και τα μέλη της. Ακολουθεί το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον κι έπειτα οι πρώτοι φίλοι στη γειτονιά. Στη συνέχεια προστίθεται το σχολείο και δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουμε, ανάλογα την κλίση και τα ταλέντα μας, και η λίστα μεγαλώνει, όσο μεγαλώνουμε κι εμείς. Η κάθε ομάδα, της οποίας είμαστε μέρος, περιλαμβάνει άτομα που φέρουν μαζί τους τα δικά τους βιώματα, τις προσωπικές τους εμπειρίες και τα χαρακτηριστικά που έχουν αναπτύξει ως οντότητες. Ομοίως κι εμείς κουβαλάμε τα δικά μας. Κι αυτό, φυσικά, ισχύει για κάθε ξεχωριστή ομάδα στην οποία συμμετέχουμε. Εμείς αφήνουμε το δικό μας αποτύπωμα στους άλλους και παράλληλα εκείνοι αφήνουν το δικό τους σε εμάς. Κάπως έτσι, προκύπτουν ποικίλα συστήματα που αλληλεπιδρούν μέσω των ξεχωριστών ατόμων σε αυτά, από και προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η διαφοροποίση μεταξύ των σχέσεων
Οι επαφές με τον κόσμο, λοιπόν, αυξάνονται και μειώνονται με το χρόνο και οι άνθρωποι τείνουμε να συνδεόμαστε με άλλους πιο στενά και με άλλους λιγότερο ή και εντελώς επιφανειακά. Σε αυτό, βέβαια, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η ποιότητα της σχέσης που χτίζουμε με τον καθένα. Επιπλέον, σημαντικοί είναι και οι λόγοι που ωθούν τις δύο πλευρές να έρθουν κοντά. Άλλοι καθοριστικοί παράγοντες αποτελλούν οι ήδη διαμορφωμένες μας εμπειρίες και το κατά πόσο μπορεί ο καθένας να αισθάνεται ελεύθερος μέσα από αυτή τη σύνδεση. Τέλος, η διαθεσιμότητά μας,γενικότερα, για επικοινωνία, έκφραση και μοίρασμα συναισθημάτων και στιγμών, έχουν επίσης μεγάλη σπουδαιότητα!
Οι άλλοι σαν καθρέφτης
Κατά την τριβή μας στις αλληλεπιδράσεις με άλλους ανθρώπους, αντιλαμβανόμαστε και τους εαυτούς μας. Χαρακτηριστικά που θαυμάζουμε στους γύρω μας, μας αρέσουν και μας έλκουν σε αυτούς. Λεπτομέρειες που μας ενοχλούν και μας απωθούν από δίπλα τους. Όλα μπορούν να συμβάλλουν ώστε να συναντήσουμε μέσα μας όσα μπορούμε κι εμείς να δημιουργήσουμε ή να βελτιώσουμε. Όσα χρειάζεται να αποδεχτούμε και να δουλέψουμε για να αποβάλλουμε από πάνω μας. Συχνά, οι άλλοι σαν πυξίδα, άθελά τους μας υποδεικνύουν τα δυνατά μας χαρακτηριστικά, τα όμορφα στοιχεία της προσωπικότητάς μας. Ταυτόχρονα, μας δείχνουν κι εκείνα που πιθανότατα να μην γνωρίζουμε καν συνειδητά ότι τα διαθέτουμε, όμως μας ενοχλούν, δεν τα αποδεχόμαστε, γι’αυτό άλλωστε τα βλέπουμε έντονα στους άλλους, με το μηχανισμό της προβολής.
Κάθε επαφή είναι ”δώρο”
Στο ταξίδι της ζωής μας συναντάμε αρκετούς ανθρώπους. Ο καθένας τους κάτι μας δίνει και κάτι παίρνει πίσω. Συνδεόμαστε, μοιραζόμαστε σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα, αγαπάμε και αγαπιόμαστε. Από την άλλη, αντιπαθούμε και μας αντιπαθούν, νιώθουμε ευάλωτοι, αισθανόμαστε την ανάγκη να αυτοπροστατευτούμε και να φύγουμε. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες μαθαίνουμε πως να ενεργούμε στην υπόλοιπη πορεία μας, εξελισσόμαστε, αναθεωρούμε. Όλα αυτά και πολλά ακόμα μέσω της αλληλεπίδρασης με τους άλλους.
